Historia parafii
 

Historia parafii

Nowe !!!

 

Wieś Belsk leży 6 km na południowy zachód od Grójca, przy szosie Grójec – Nowe Miasto nad Pilicą. W drugiej połowie XVII w. Belsk był już ośrodkiem duszpasterskim i miał własny kościół, ale nie należał do dużych miejscowości. W 1827 r. liczył 27 domów i 234 mieszkańców. Pięćdziesiąt lat później (1880) był miejscowością gminną z własnym gminnym urzędem. Na terenie gminy belskiej mieszkało wtedy 3690 osób i znajdował się tam: gorzelnia, browar, młyn wodny o dwóch gankach oraz dwie szkoły. Ludność wiejska trudniła się wyrobem sukna.

Parafia Świętej Trójcy i Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Belsku została erygowana 1779 roku przez biskupa chełmińskiego i koadiutora poznańskiego Antoniego Onufrego Okęckiego. Utworzono ją ze wsi wyłączonych z parafii lewiczyńskiej i grójeckiej. W 1880 roku należała do dekanatu grójeckiego i liczyła 1698 dusz. Obecnie, po stu dwudziestu latach, również należy do dekanatu grójeckiego i ma 3150 mieszkańców. Do parafii belskiej należą następujące wsie: Aleksandrówka, Belsk Duży, Belsk Mały, Bodzew, Daszewice, Rożce, Mała Wieś, Rębowola, Rosochów, Sadków Duchowny, Sadków Kolonia, Sadków Szlachecki, Stara Wieś, Wilczogóra, Wola Starowiejska, Złota Góra i część Skowronek.

Kościół pod wezwaniem Świętej Trójcy i Świętych Apostołów Piotra i Pawła został zbudowany w latach 1776-1779 według projektu arch. Hilarego Szpilowskiego z funduszów wojewody rawskiego Bazylego Jana Walickiego. Świątynię konsekrował biskup chełmiński i koadiutor poznański Antoni Onufry Okęcki w dniu 16 maja 1779 roku. Odnowioną ją w 1864 roku. Ponieważ świątynia nie była wielka, ks. Proboszcz Józef Żółtek podjął starania o jej powiększenie. W latach 1935-1936 w oparciu o projekt arch. Jana Witkiewicza dobudowano do kościoła dwa boczne skrzydła i dwie kaplice oraz powiększono prezbiterium, dzięki czemu świątynia została powiększona o dwie trzecie dotychczasowej swojej powierzchni. Powiększony kościół poświęcił w dniu 29 listopada 1936 roku ks. Prałat Aleksander Fajęcki, konsekrował go natomiast arcybiskup Stanisław Gall 18 września 1938 roku.

Polichromia kościoła pochodzi z XVIII wieku. Odnowiono ją w latach póżniejszych, także w 1956 roku, kiedy to ks. Józef Żółtek, podejmuje się dzieła odnowienia XVIII-wiecznej polichromii w starej części kościoła, postarał się również o nową w rozbudowanym prezbiterium i dobudowanych kaplicach. Prace te wykonali profesorowie z Warszawy: Józef Słowiński i Michał Baranowski. Odrestaurowano wtedy także stare olejne obrazy w ołtarzach. Ostatnie prace konserwatorskie polichromii w całym kościele prowadzone były w 1995 roku przez wspomnianego już prof. Michała Baranowskiego. Działo się to za ks. Proboszcza Mieczysława Siemaszki, który w latach 1996 i 1997 postarał się również o odnowienie i pozłocenie ołtarzy oraz ambony, a także zamienił na kościele dachówkę na blachę miedzianą.

Ołtarz główny, a także boczne Matki Bożej i św. Józefa, pochodzą z XVIII wieku. Obrazy „Chrystus w Ogrójcu”, „Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny” i „Święta Rodzina” zostały namalowane przez Mastalskiego, natomiast obraz „Matka Boża Częstochowska” – przez Pękalskiego. Inne obrazy w bocznych ołtarzach – to: „Matka Boża z nagim Dzieciątkiem” z przełomu XVII i XVIII wieku – przystrojony metalową sukienką z koronami, „Święty Roch” z końca XVIII wieku w sukience ze srebrnej blachy oraz „Święty Bazyli” – patron fundatora kościoła.

Witraże w oknach wykonano według projektu Dorżkiewicza. Organy na chórze pochodzą z 1863 roku i są dziełem Leopolda Blumberga. W zakrystii z kolei znajduje się XVIII – wieczny portret fundatora kościoła Bazylego Walickiego oraz sześć portretów pierwszych proboszczów w Belsku.

Dzwony są umieszczone w wieży kościoła. Dwa mniejsze i sygnaturka odlane zostały przez Joan-Zachariasa Neuberta w 1777 roku i są darem Bazylego Walickiego. Duży z imieniem „Stanisława” pochodzi z roku 1920. Nie wiadomo, czy są konsekrowane.

Kościół ogrodzony jest murowanym i pobielonym parkanem. Przed kościołem znajduje się figura Niepokalanej ufundowana w 1853 roku przez Krystynę Miastowską, a za absydą kościoła – grobowiec dziedziców. W podziemiach kościoła jest pochowany m.in. Jan Kozietulski.

 

Bibliografia

Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego, 1880, t. I, s. 127

Ks. Józef Nowacki: Dzieje Archidiecezji Poznańskiej, t. II, s. 587

Marian Stefanowski: Na marginesie Katalogu Archidiecezji Warszawskiej z roku 1935, „Studia Theologica Varsaviesia” 1/1992, s. 195

Ks. Witold Malej: Rocznik Archidiecezji Warszawskiej 1958, s. 243

„Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie” 1938(10), s. 458

Akta Kurii Metropolitalnej Warszawskiej: Belsk

Kwestionariusz parafialny do Jubileuszowego Rocznika Archidiecezji Warszawskiej - 1998

 

 

 

 

 

Parafia rzymskokatolicka pw. Świętej Trójcy

kościół

Parafia pw. Świętej Trójcy została erygowana w 1779 roku. Należy ona do dekanatu grójeckiego archidiecezji warszawskiej. Jej ordynariuszem jest Metropolita Warszawski Arcybiskup Kazimierz Nycz. Wspomnienie liturgiczne naszej parafii obchodzimy uroczyście w dniu Trójcy Świętej. Jest to pierwsza niedzielę po święcie Zesłania Ducha Świętego.

 

Historia budowy kościoła

Obecnie funkcjonujący kościół parafialny wzniesiony został pod koniec osiemnastego wieku, w latach 1776-1779. Jego budowę ufundował Bazyli Walicki – wojewoda rawski, przyjaciel oraz bliski współpracownik króla Stanisława Augusta. Autorem projektu architektonicznego kościoła jest Hilary Szpilowski, przedstawiciel polskiego klasycyzmu i neogotyku, który był także wykładowcą Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Zarówno sam kościół, jak i plebania z przełomu XVII i XIX wieku stanowią ciekawe zabytki architektury klasycystycznej tego okresu.